Butte tjikke of Butterrrrrr chickennnnn?

Is het omdat Maarten gisteren een business diner had in een Indisch restaurant en ik vanzelfsprekend niet uitgenodigd was?

Of is het omdat de zon hier plots schijnt, mij meer energie geeft, en mij aan India doet denken?

Dit nam ik vanmiddag mee uit een van de sjiekere department stores hier. (For the record, of voor de (schoon)mama en de oma's: ik kook normaalgezien wel zelf! Maar nu moet het vlug, ik ga dansen!)

Ik vroeg de dame achter het uitstalraam om 'butte tjikke issojo?', maar ze begreep me niet. Ze was Koreaans en ik had het nochtans op 'zijn Koreaans' gezegd. Dus zei ik de Indische kok wat verderop (ja, ze maken het eten klaar terwijl je er bij staat en je kan het ook gewoon nuttigen in de winkel - tof concept) dat ik graag butter chicken wou 'namaste, butterrrrrr chickennnnnnn paijejeeeee' op 'zijn Hinglish' en voila, ik kreeg mijn potje mee.

Handig die talenkennis ;)
Hoewel ik toch duidelijk wat meer aan dat Koreaans moet gaan doen. Maar dat komt wel, hoop ik. Ik doe alvast mijn best en blijf proberen hoewel ik me soms belachelijk maak.

Over India gesproken. Deze zijn nog steeds te koop.

 

Ze kunnen niet aan de muur wegens veel te zwaar of liever: de muur is niet stevig genoeg. Ze verdienen het eigenlijk niet om onder al dat stof te staan, naast de naaitafel. Een huilt er zelfs om. Ik weet het, flauw.