Een paar weken geleden stak er een briefje met Koreaans adres in onze postbus. Ik blij. Tot ik me bedacht dat ik geen Koreaanse kennissen heb die me een briefje in het Koreaans zouden sturen. Toen ik het briefje nauwkeurig bekeek, zag ik dat de afzender niet zeker was van het adres. Hij had geschreven: app 1703 of 1704. Enfin, ik schuurde de brief open en er viel een roze papiertje met hartjes uit. Nope, dus echt niet voor mij. Ik stak het maar in de bus van onze buren, 1704 dus.
Twee dagen later hing er een zakje aan onze appartementsdeur. Van het buurmeisje. Met een roze briefje, gehuld in een beertjes envelop. Vergezeld door wat snoepgoed. Een bedanking, omdat we de brief alsnog correct bezorgden. De befaamde brief was verstuurd door haar vriendje, die bij het leger was en zich niet meer correct herinnerde achter welke appartementsdeur zijn liefje woonde ... Dat het nooit meer zou gebeuren, beloofde ze. Jammer, dacht ik, onverwachte pakketjes aan de deur maken me namelijk blij.
Hallo, jij kan echt wel mooie blogberichten schrijven, ik ben blij dat ik jullie gevonden heb. En wat een avontuurlijk leven al achter de rug. Mag ik zo curieus zijn om te vragen hoe het komt dat jullie al op verschillende plaatsen gewoond hebben?
ReplyDeleteEn wat dit blogberichtje betreft, leuk van de attentie en het hele verhaal ...
Groetjes
Trui