In de kijker(s).

We hebben Belgische bezoek, of liever Vietnamees Belgisch, want dat ben je misschien wel na vijf jaar wonen in Hanoi.
Twee dagen rond slenteren op de stoffenmarkt was genoeg; tijd voor natuur, dachten we. 

Maarten nam een dag verlof op en kwam met het voorstel een tripje naar de Zoo te ondernemen. 

Zo op een dag midden in de week staat gelijk aan eens geen honderden Koreanen rondom ons. Zalig! En zo stil! De kinderen op school uitstap trokken nog meer als de dieren ons oog. Ze zorgden voor meer dan schattige beelden.

Marjolein stond dan weer in de kijker bij de Koreanen. Aan enthousiaste fans geen gebrek.

 Fan, zijn wij natuurlijk ook.

Dat spreekt toch vanzelf, niet?