Een stapeltje kadootjes.

Ik moet dringend eens naar het postkantoor om uit te zoeken hoe het nu eigenlijk zit met de verzendkosten. Deze stapel kadootjes moet namelijk richting Belgie. Sommige zijn schaamtelijk te laat maar kom: aan het tempo waarop mijn vriendinnen en kennissen kinderen produceren kan niemand volgen. Al zeker mijn naaimachine niet. Als ik nog lang genoeg wacht, kan ik alles gewoon in de valies stoppen richting Belgie. Die paar maanden kunnen er ook wel nog bij zeker?    
                                                          

Voor het dochtertje van een van Maarten zijn studievrienden maakte ik het alom bekende pamperzakje. En vloekte ik op mijn idee om het schattige meisje van het geboortekaartje over te nemen.

Voor een studiegenootje van mij, stond er een dekentje op het programma (dat zal dus wel voor volgende winter zijn, alhoewel in Belgie is het schijnbaar niet te warm?) en een kaderke. Op het geboortekaartje stond dat er centjes gewenst waren voor de kinderkamer, maar dit leek me even leuk.

Er ligt nog heel wat klaar om afgewerkt te worden. Maar de zon schijnt hier. Heel fel. Heel lekker. 

Puur genieten. Kwestie van het er nog eens in te wrijven.

Hoewel de vlindertjes hieronder mij ook vrolijk stemmen, verdwijnt de naaimachine toch wat op de achtergrond momenteel. Tot het hier te heet en te vochtig wordt, tot er hier te veel yellow dust hangt ... en we dus noodgedwongen moeten binnen blijven.